นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอกและลิง

ระหว่างที่สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งและลิงตัวหนึ่งเดินทางไปด้วยกัน สัตว์ทั้งสองก็โต้เถียงกันอย่างเคร่งเครียดในเรื่องเกียรติภูมิอันสูงส่งแห่งเชื้อสายของตน

เมื่อพวกมันเดินทางมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง ลิงก็จ้องมองสิ่งหนึ่งเขม็งและเริ่มร้องไห้คร่ำครวญ

สุนัขจิ้งจอกจึงถามลิงว่ามีสิ่งใดผิดปกติหรือ ลิงชี้ไปที่หลุมฝังศพบางหลุมที่ตั้งอยู่ข้างถนน เจ้าจะไม่ให้ข้าร้องไห้คร่ำครวญได้อย่างไรกัน ลิงชี้แจง ในเมื่อข้าเห็นสุสานฝังศพแห่งความเป็นทาสและความเป็นอิสระของบรรพบุรุษของข้าอยู่ตรงหน้า

จงขจัดความในใจของเจ้าเสีย สุนัขจิ้งจอกตอบ เพราะจะไม่มีลิงที่ตายแล้วแม้แต่ตัวเดียวที่สามารถลุกขึ้นมาโต้แย้งได้ว่าเจ้าไม่ได้พูดความจริง

นิทานอีสป เรื่อง มุมมองของแม่

พระมหาเทพจูปิเตอร์ทรงรับสั่งให้ป่าวประกาศให้สัตว์ทั้งมวลรู้ทั่วกันว่าพระองค์จะทรงจัดการประกวดลูกสัตว์ และจะทรงพระราชทานรางวัลแก่สัตว์ที่มีลูกงดงามที่สุดตามความเห็นของพระองค์

มีสัตว์มาร่วมประกวดจำนวนมหาศาล แม่ลิงตัวหนึ่งอุ้มลูกน้อยของมันมาร่วมการประกวดด้วย มันโอบกอดลูกน้อยซึ่งยังไม่มีขน มีจมูกแบน และมีท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อยไว้ในอ้อมแขนด้วยความทนุถนอมและความรักอย่างสุดซึ้ง

เทพเจ้าทั้งหลายที่ชุมนุมกันอยู่ ณ ที่นั้น ต่างระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น เพราะภาพลิงแม่ลูกคู่นั้นน่าขบขันยิ่งนัก แต่แม่ลิงก็กอดลูกของมันแน่นมากขึ้นและกราบทูลพระมหาเทพว่า

พระมหาเทพทรงสามารถพระราชทานรางวัลให้สัตว์ตัวใดก็ได้ที่พระองค์ทรงเห็นว่างดงามที่สุด แต่ข้าคิดอยู่เสมอว่าลูกของข้างดงามกว่าลูกของใคร ๆ ทั้งสิ้น

นิทานอีสป เรื่อง ลิงและสุนัขจิ้งจอก

ลิงไม่มีหางตัวหนึ่งอยากมีขนหางมาก ดังนั้นเมื่อเห็นสุนัขจิ้งจอกซึ่งมีหางเป็นพวงยาวเฟื้อย ก็อยากมีหางอย่างนั้นบ้าง

ลิงจึงพูดกับสุนัขจิ้งจอกว่า เจ้ามีขนหางมากมายเกินต้องการ เจ้าน่าจะแบ่งขนหางของเจ้าให้ข้าบ้างนะ

สุนัขจิ้งจอกได้ยินเช่นนั้นก็ตอบว่า ข้าจะมีขนหางมากมายหรือน้อยก็ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า ข้าจะไม่มีวันแบ่งขนหางของข้าให้เจ้าเลยแม้แต่เส้นเดียว จงจำไว้ว่าขนหางหมาจิ้งจอกไม่ได้มีไว้สำหรับติดก้นลิง

นิทานอีสป เรื่อง จูปิเตอร์และลิงไม่มีหาง

ครั้งหนึ่งพระมหาเทพจูปิเตอร์ทรงเรียกนกและสัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่บนสวรรค์ให้มาเข้าเฝ้าพระองค์โดยพร้อมเพรียงกัน พระมหาเทพทรงรับสั่งให้สัตว์เหล่านั้นนำลูก ๆ ของพวกมันมาด้วยเพื่อจะทรงคัดเลือกว่าสัตว์ตัวใดมีลูกที่งดงามมากที่สุด

แม่ลิงไม่มีหางตัวหนึ่งพาลูก ๆ ของมันมาเฝ้าพระมหาเทพก่อนเพื่อน มันนั่งโอบกอดลูก ๆ ของมันไว้ในวงแขนด้วยความรักอันเปี่ยมล้น พระมหาเทพทรงเห็นว่าลิงไม่มีหางครอบครัวนี้งดงามมากที่สุด

นิทานอีสป เรื่อง เจ้าหนี้ใจเด็ด

ลิงตัวหนึ่งหากินตามชายทะเลแห่งหนึ่งมานานหลายปี มันคุ้นเคยสนิทสนมกับปูทั้งหลายที่หาดทรายแถบนั้นมาก จนกลายเป็นมิตรที่ดีต่อกัน

ต่อมาแม่ปูตัวหนึ่งจ้างลิงให้คอยดูแลลูก ๆ ของมันซึ่งชอบออกจากรูขึ้นมาเล่นบนทรายหาดทุกวัน มันสัญญาว่าจะจ่ายค่าจ้างอย่างงามให้ลิงเป็นรายวัน
ลิงดูแลบรรดาลูกปูจอมซนให้แม่ปูอย่างดี แต่แม่ปูไม่เคยจ่ายค่าจ้างให้มันเลย ลิงก็ไม่ได้ทวง ยังคงทำหน้าที่อย่างยอดเยี่ยมต่อไปอีกหลายวัน แต่แม่ปูก็ยังทำเฉยเมยเหมือนไม่เคยสัญญาอะไรไว้กับลิงเลย

ในที่สุด ลิงก็แน่ใจว่าแม่ปูโกงค่าจ้างแน่ ๆ จึงจับลูกปูทั้งหมดฉีกกินเนื้อไม่เหลือเลยแม้แต่ตัวเดียว

นิทานอีสป เรื่อง หลอกจนได้ดี

ลิงตัวหนึ่งกับแพะตัวหนึ่งเป็นเพื่อนที่รักกันมาก ทั้งสองอยู่ด้วยกัน หากินด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกันโดยมีลิงนั่งไปบนหลังแพะเสมอ

วันหนึ่ง ขณะที่แพะกำลังกินหญ้าอยู่ริมแม่น้ำใหญ่ซึ่งเป็นที่อยู่ของจระเข้จำนวนมาก ลิงรู้สึกหงอยเหงามากเพราะไม่ได้กินและทำอะไร ได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บนหลังแพะเท่านั้น

ในที่สุด ลิงจึงหาเรื่องที่จะทำให้เกิดความสนุกสนานด้วยการพูดโกหกหยอกแพะเล่น มันหวังจะให้แพะเผ่นหนีเข้าไปในป่า จะได้เก็บผลไม้กินบ้างเพราะเริ่มหิว

ฉับพลันนั้น ลิงก็ร้องขึ้นด้วยความตื่นตกใจว่า เสือมา เสือมา

แพะตกใจสุดขีดเหมือนอย่างที่ลิงคาดหมายไว้ แต่แทนที่จะเผ่นเข้าไปในป่า มันกลับเผ่นลงไปในแม่น้ำทันที และยังไม่ทันที่ลิงและแพะจะช่วยตัวเอง จระเข้ตัวใหญ่สองสามตัวก็ช่วยกันลากพวกมันจมหายลงไปในน้ำเสียแล้ว

นิทานอีสป เรื่อง กระรอกคบลิง

ครั้งหนึ่ง เมื่อสัตว์ป่าทั้งหลายพากันอพยพออกจากป่าแห่งหนึ่งซึ่งกำลังขาดแคลนอาหารอย่างหนัก กระรอกตัวหนึ่งยังคงอาศัยอยู่ในโพรงไม้แห่งหนึ่งในป่านั้นต่อไป แม้อดอยากหาอาหารได้เล็กน้อยวันต่อวัน มันก็ยังพอใจจะอาศัยอยู่ที่นั่นโดยไม่รู้สึกเดือดร้อนแต่อย่างใด

วันหนึ่งลิงฝูงใหญ่ผ่านเข้าไปในป่า เมื่อเห็นหน้ากระรอกก็จำได้ว่าเคยรู้จักกัน จึงชักชวนให้ออกไปหากินด้วยกัน พวกมันเตือนกระรอกว่าจะมัววนเวียนอยู่แถวโพรงไม้ทำไมทั้งวัน ควรออกไปหากินกับพวกมันดีกว่า แล้วตอนเย็นค่อยกลับมานอนที่โพรงไม้ก็ได้ ในที่สุดกระรอกก็รับคำชวนของฝูงลิง

แล้วกระรอกก็ได้รับความพึงพอใจยิ่งนัก ยิ่งนานวันก็ยิ่งสนุกสนานเพลิดเพลินกับการไปหากินกับฝูงลิงจนลืมโพรงไม้ที่อาศัยอยู่อย่างสงบนั้น ไม่ว่าลิงไปไหน มันก็ไปด้วยทั้งนั้น

วันหนึ่งฝูงลิงแห่กันเข้าไปในสวนผลไม้แห่งหนึ่งที่ชายป่าและลักเก็บผลไม้กินกันใหญ่ คนเฝ้าสวนผลไม้จึงช่วยกันยิงลิงตายจำนวนมาก มีหนีรอดไปได้เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้น และไม่มีกระรอกอยู่ในกลุ่มที่รอดตายเลย

นิทานอีสป เรื่อง ลิงและปลาโลมา

บรรดากะลาสีเรือถือเป็นประเพณีปฏิบัติสืบต่อกันมาว่าควรนำลิงไปทำให้ตนเกิดความขบขันและความเพลิดเพลินระหว่างเดินทางไกลไปในทะเล

ด้วยเหตุนี้ ชายคนหนึ่งจึงนำลิงตัวหนึ่งไปเป็นเพื่อนระหว่างเดินทางไปในทะเล แต่เมื่อเรือของเขาแล่นมาใกล้ชายฝั่งคาบสมุทรซูเนียมที่มีชื่อเสียงก็เกิดลมพายุพัดโหมกระหน่ำจนเรืออัปปางลง

เมื่อเรือคว่ำ ทุกชีวิตบนเรือซึ่งถูกแรงพายุเหวี่ยงลงไปในทะเลก็รีบว่ายน้ำเข้าหาฝั่งอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้

ปลาโลมาตัวหนึ่งเห็นลิงกำลังกระเสือกกระสนว่ายน้ำเข้าหาชายฝั่งอยู่ มันคิดว่าลิงเป็นคน เนื่องจากปลาโลมาเป็นมิตรกับคน มันจึงว่ายน้ำเข้าไปช่วยลิง มันแบกลิงไว้บนหลังและว่ายน้ำพาลิงเข้าสู่ฝั่ง

ขณะที่สัตว์ทั้งสองอยู่ในทะเลบริเวณตรงข้ามกับอ่าวพิแรอุสของกรุงเธนส์ ปลาโลมาก็ถามลิงว่ามันเป็นชาวเอเธนส์หรือเปล่า

ใช่ ลิงตอบ แน่นอน ข้าสืบเชื้อสายมาจากครอบครัวหนึ่งซึ่งเป็นบรรพบุรุษของชาวเอเธนส์

ถ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าก็ต้องรู้จักพิเรอุส ปลาโลมาพูด

อ๋อ แน่นอน ลิงตอบ มันคิดว่าพิแรอุสเป็นชื่อของชาวเอเธนส์ผู้มีชื่อเสียง เข้าเป็นเพื่อนสนิทมากที่สุดของข้าคนหนึ่ง

เมื่อปลาโลมาได้ยินลิงพูดโกหกหน้าตาเฉยเช่นนั้นก็รู้สึกเดือดดาลยิ่งนัก จึงรีบดำดิ่งลงไปใต้ทะเลและปล่อยให้เจ้าลิงจอมโกหกเผชิญกับชะตากรรมของมันต่อไปเพียงผู้เดียว

นิทานอีสป เรื่อง ลิงและอูฐ

ณ ที่ประชุมใหญ่ของสัตว์ป่าทั้งหลาย ลิงตัวหนึ่งลุกขึ้นยืนและเต้นรำไปรอบ ๆ การกระทำของมันทำให้บรรดาสัตว์ที่มาชุมนุม ณ ที่นั้นรู้สึกสดชื่นเบิกบานยิ่งนัก สัตว์เหล่านั้นจึงปรบมือให้เกียรติแก่ลิงเป็นการใหญ่

การสรรเสริญความสามารถของลิงทำให้อูฐตัวหนึ่งรู้สึกริษยาลิงมาก จึงยืนขึ้นและพยายามแสดงความสามารถแข่งขันกับลิงด้วยการเต้นรำอย่างลิง แต่แล้วการเต้นรำแสนน่าเกลียดของอูฐก็ทำให้สัตว์ทั้งหลายรู้สึกเดือดดาลยิ่งนัก พวกมันใช้กระบองไล่ตีอูฐให้ออกไปจากที่ประชุมนั้นโดยเร็ว

นิทานอีสป เรื่อง ลิงและเต่า

ลิงตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าเล็ก ๆ ชายฝั่งแม่น้ำสายหนึ่ง มันเที่ยวเก็บผลไม้หลากหลายชนิดกินทั้งวัน จนในที่สุดผลไม้ในป่านั้นก็หมด ลิงรู้สึกผิดหวังมาก ความสุขสดชื่นของมันหายไปทันที มันนั่งเหม่อมองสายน้ำเบื้องหน้าด้วยความเศร้าโศก

แล้วสายตาของลิงก็ทอดไกลจากสายน้ำขึ้นไปบนชายฝั่งตรงกันข้าม มันเบิกตากว้างด้วยความยินดีและความหวังเมื่อเห็นว่าที่นั่นมีผลไม้อุดมสมบูรณ์ยิ่งนัก แต่มันจะไปที่นั่นได้อย่างไรในเมื่อว่ายน้ำไม่เป็น ลิงจึงรู้สึกเป็นทุกข์อีกครั้งหนึ่ง

แต่แล้วลิงก็เกิดความหวังขึ้นมาเป็นคำรบสองเมื่อเห็นเต่าตัวหนึ่งว่ายน้ำผ่านมา แต่ตัวนี้ว่ายน้ำเก่งมาก ลิงคิดแผนการได้อย่างหนึ่ง มันร้องบอกเต่าว่า สหายเต่า ท่านว่ายน้ำเก่งจังเลย และท่าว่ายของท่านก็สวยงามมาก ข้าอยากว่ายน้ำเป็นอย่างท่านบ้าง แต่ชาตินี้ข้าคงว่ายน้ำไม่ได้แน่ ๆ หากสหายจะเมตตาให้ข้ามีความสุข โปรดช่วยให้ข้าได้ขี่หลังท่านไปตามสายน้ำด้วยเถิด ข้าจะไม่ลืมบุญคุณของท่านเลย ลิงพูดอย่างนอบน้อม

เมื่อเต่าผู้มีจิตใจอ่อนโยนได้ฟังเช่นนั้น ก็ตอบตกลงด้วยความสงสารโดยไม่คิดว่าลิงเพียงแต่ต้องการหลอกใช้ตนเป็นพาหนะข้ามแม่น้ำไปเท่านั้นเอง

เต่าพาลิงว่ายไปตามสายน้ำเรื่อย ๆ แล้วลิงก็บอกเต่าว่า เราไปเที่ยวฝั่งโน้นกันดีกว่านะสหายเต่า ข้ายังไม่เคยไปที่นั่นเลย คงมีสิ่งสวยงามให้เราดูกันมากมาย

ดีเหมือนกัน ข้าเองก็ยังไม่เคยไปที่นั่นเลย แล้วเต่าก็ว่ายน้ำพาลิงข้ามแม่น้ำไป ครั้นมาถึงใกล้ฝั่ง ลิงซึ่งใจร้อนอยากกินผลไม้ที่ขึ้นอยู่ดาษดื่นจนน้ำลายสอเห็นว่าขณะนี้ตัวเองอยู่ใกล้พอที่จะกระโดดขึ้นไปบนฝั่งได้แล้ว ก็รีบกระโดดขึ้นไปทันที

แต่อนิจจา ลิงกลับตกลงไปในสายน้ำวนเบื้องหน้าที่มันสะเพร่าไม่ได้มองดูให้ถี่ถ้วน ในที่สุดลิงก็จมหายลงไปต่อหน้าต่อตาเต่าซึ่งไม่สามารถช่วยลิงได้เลย