นิทานอีสป เรื่อง กฏแห่งป่า 3
ครั้งหนึ่ง สิงโตเจ้าป่าได้ตั้งกฏแห่งป่าข้อหนึ่งว่า สัตว์ตัวใดทำลายชีวิตลูกอ่อนของสัตว์ตัวอื่น สัตว์ตัวนั้นจะต้องมีโทษถึงตาย
หลังจากนั้นไม่นาน วันหนึ่ง แม่นกกาซึ่งมีลูกอ่อนอยู่ในรังบนยอดไม้เห็นแม่งูซึ่งมีลูกอ่อนอยู่ที่โคนต้นไม้เลื้อยออกจากที่อยู่ไปหากิน จึงบินลงไปกินลูกอ่อนของแม่งูเสียสิ้น ครั้นแม่งูกลับมาเห็นลูก ๆ หายไปหมดก็สงสัยว่าเป็นฝีมือของแม่นกกาบนยอดไม้
วันต่อมา เมื่อแม่งูเห็นแม่นกกาบินออกจากรังไปหากิน จึงขึ้นไปดูที่รังของแม่นกกาทันที ในรังนั้นมีปลายหางของลูกงูเหลืออยู่หางหนึ่งและสั้นนิดเดียวเท่านั้น เมื่อแน่ใจว่าแม่กากินลูก ๆ ของมัน แม่งูจึงกินลูก ๆ ของแม่นกกาเป็นการแก้แค้นเสียหลายตัว
ครั้นคิดทบทวนถึงสิ่งที่ทำลงไป แม่งูก็นึกในใจว่า อนิจจา ข้าทำไม่ดีเสียแล้ว การที่นางกากินลูกอ่อนของข้าไป มันจะต้องได้รับโทษถึงตายตามกฏแห่งป่า ข้าไม่ต้องไปแก้แค้นมันก็ได้ มันทำผิดไว้ก็ต้องได้รับโทษเป็นธรรมดา แต่บัดนี้ข้าก็ทำผิดเช่นเดียวกับมัน การที่ข้าตอบแทนความผิดด้วยความผิดนั้น ใช่ว่าจะกลายเป็นความถูกต้องหรือความดีขึ้นมาก็หาไม่
ในที่สุดทั้งแม่นกกาและแม่งูก็ต้องโทษหรือตายตามกฏแห่งป่า
