นิทานอีสป เรื่อง แกะยอดกตัญญู
ขณะที่พระมหาเทพจูปิเตอร์กำลังทรงเลี้ยงฉลองพิธีอภิเษกสมรสของพระองค์อยู่บนสวรรค์ สัตว์ทั้งหลายต่างนำเครื่องเซ่นมาถวายพระองค์ เทพธิดาจูโนแปลกใจมากที่ไม่เห็นเครื่องเซ่นของแกะ
แกะอยู่ที่ไหน เทพธิดาถาม เหตุใดแกะกตัญญูยังไม่นำเครื่องเซ่นมาถวายพระมหาเทพ
สุนัขก้าวออกไปข้างหน้าและพูดว่า เทพธิดา ท่านอย่าโกรธไปเลย เมื่อเช้านี้ข้าเห็นแกะ ดูเหมือนกำลังโศกเศร้ามากมันร้องไห้อย่างหนักทีเดียว
ทำไมมันถึงทุกข์โศกเช่นนั้นล่ะ เทพธิดาถามด้วยความสงสาร
ข้าเป็นบริวารที่เลวของพระมหาเทพ แกะพูด ข้าไม่มีน้ำนมหรือขนสัตว์ แล้วข้าจะเอาอะไรไปถวายพระมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ ข้าทนไม่ได้ที่จะต้องไปเฝ้าพระองค์ด้วยมือเปล่า ข้าควรไปหาคนเลี้ยงและขอร้องให้เขาฆ่าข้าเป็นเครื่องเซ่นถวายพระมหาเทพ
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสียงสวดมนต์ของคนเลี้ยงแกะและกลิ่นหอมของแกะซึ่งถูกฆ่าเป็นเครื่องเซ่นก็ลอยผ่านหมู่เมฆขึ้นมาบนสวรรค์ หยาดน้ำตาแห่งความสะเทือนใจไหลพรากลงอาบแก้มเทพธิดาจูโนด้วยความสงสารแกะยอดกตัญญูอย่างสุดหัวใจ