เมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกสุนัขป่าไล่ตามมา ลูกแกะก็รีบวิ่งไปซ่อนตัวอยู่ในที่ปลอดภัยในวัดแห่งหนึ่ง
สุนัขป่าร้องบอกลูกแกะว่าหากลูกแกะถูกพระในวัดนั้นจับตัวได้ พระจะต้องฆ่ามันอย่างแน่นอน
แต่ลูกแกะตอบว่า ปล่อยให้เป็นไปเช่นนั้นเถิด ข้าอยากถูกจับไปเป็นเครื่องบรวงสรวงในวัดนี้มากกว่าถูกเจ้าสวาปาม
แกะฝูงหนึ่งบ่นกับคนเลี้ยงแกะว่าเขาลำเอียงเพราะปฏิบัติกับพวกมันและสุนัขของเขาแตกต่างกันมาก
การกระทำของนายแปลกประหลาดเหลือเกิน แกะทั้งหลายต่อว่า พวกเราคิดว่านายไม่ยุติธรรมกับพวกเราเลย ทั้ง ๆ ที่พวกเราให้ลูก ขน และนมแก่นาย แต่นายไม่เคยให้อะไรพวกเราเลยนอกจากหญ้า และแม้แต่หญ้า พวกเราก็ต้องไปหากินกันเอง ถึงแม้นายไม่ได้อะไรจากสุนัขสักอย่าง แต่นายก็ให้มันกินเศษอาหารอร่อย ๆ จากโต๊ะอาหารของนายอยู่เสมอ
เมื่อสุนัขได้ยินคำตัดพ้อต่อว่าดังกล่าวของฝูงแกะ จึงพูดเสียงดังลั่นว่า ใช่ พวกเจ้าพูดถูกต้องมากทีเดียว แต่หากไม่มีข้า พวกเจ้าคงไปอยู่ที่ไหนกันแล้ว พวกขโมยอาจเอาพวกเจ้าไปแล้ว พวกสุนัขป่าอาจกินพวกเจ้าเสียแล้ว หากข้าไม่เฝ้าดูพวกเจ้าอยู่ตลอดเวลาพวกเจ้าจะต้องหวาดกลัวภยันอันตรายมากจนไม่กล้าเล็มหญ้ากินแน่ ๆ
เมื่อฝูงแกะตรึกตรองดูก็ต้องยอมรับว่าสุนัขพูดความจริง นับแต่นั้นมา พวกมันไม่เคยต่อว่านายของมันอีกเลย
ครั้งหนึ่ง แกะกับแพะเคยเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันมาช้านาน พวกมันรักและสนิทสนมกัน ดุจญาติสนิท สัตว์ทั้งหลายในป่าเดียวกันนั้นต่างชื่นชมและสรรเสริญการกระทำของสัตว์ทั้งสองยิ่งนัก
วันหนึ่ง บรรดาแพะหนุ่มสาวพากันบอกแพะชราซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของพวกมันว่าแกะกับแพะก็รักกันมาก จึงสมควรรื้อรั้วที่กั้นแยกบ้านของพวกมันทิ้งไปเสีย แกะกับแพะจะได้ไปมาหาสู่กันสะดวกขึ้น และดำรงชีวิตอยู่เหมือนครอบครัวเดียวกันมากขึ้น
เมื่อแพะชราได้ฟังเช่นนั้นก็ตกใจและห้ามปรามไว้ทันที โดยให้เหตุผลว่า แม้ในปัจจุบันแกะกับแพะจะรักกันมาก แต่นานไปข้างหน้าอาจมีเรื่องวิวาทบาดหมางกันได้ ถ้ารื้อรั้วทิ้งไปก็จะต้องทำรั้วขึ้นใหม่เมื่อมีเรื่องโกรธกัน
หมูหนุ่มตัวหนึ่งต้องการจะรอดชีวิตจากการถูกนำไปฆ่าที่โรงฆ่าสัตว์ จึงหนีไปอยู่ปะปนกับแกะในฝูงแกะฝูงหนึ่ง
วันหนึ่งคนเลี้ยงแกะจับหมูตัวนี้ได้ หมูส่งเสียงร้องดังลั่นและดิ้นคนจนสุดกำลังเพื่อให้หลุดพ้นจากการถูกจับ แกะทั้งหลายต่างตำหนิหมูว่าทำให้พวกมันตื่นตกใจ พวกมันพูดว่า นายของพวกเราจับตัวพวกเราไว้ออกบ่อยไป แต่เจ้าก็เห็นไม่ใช่รึว่าพวกเราไม่เคยส่งเสียงร้องเลย
พวกเจ้าพูดถูก หมูตอบ แต่สภาพการณ์ของพวกเจ้าและของข้าแตกต่างกัน นายของพวกเจ้าจับตัวพวกเจ้าเพื่อตัดขน แต่จับตัวข้าไว้เพื่อเอาไปทำหมูย่าง
สุนัขป่าตัวหนึ่งคิดว่าหากมันปลอมตัวเป็นสัตว์อื่น คงจะหาอาหารมาเลี้ยงชีพได้ง่ายกว่า จึงเอาหนังแกะมาสวมไว้แล้วลักลอบเข้าไปอยู่ปะปนกับแกะฝูงหนึ่ง ทั้งยังเล็มหญ้าเหมือนอย่างแกะ แม้แต่คนเลี้ยงแกะเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีแกะปลอมเข้ามาอาศัยอยู่ในฝูงแกะที่ตนดูแล
ครั้นถึงเวลากลางคืน ฝูงแกะก็ถูกต้อนเข้าคอก สุนัขป่าตัวนั้นจึงถูกต้อนเข้าไปอยู่ในคอกแกะด้วย แต่แล้วปรากฏว่าคนเลี้ยงแกะเกิดหิวขึ้นมาในตอนกลางคืน จึงเข้าไปในคอกแกะเพื่อนำแกะตัวหนึ่งมาทำเป็นอาหาร แต่อนิจจา เขาคิดว่าสุนัขป่าปลอมคือแกะตัวหนึ่ง จึงฆ่ามันตายในคอกแกะนั่นเอง
สุนัขป่าตัวหนึ่งไม่สามารถจับแกะได้มากเท่าที่ต้องการ จึงคิดว่าปลอมตัวเป็นคนเลี้ยงแกะ เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วก็ไปหาเสื้อผ้าของคนเลี้ยงแกะมาใส่ แถมยังหากิ่งไม้มาถือทำเป็นไม้เท้า และคาบกล้องยาสูบไว้ที่ปากเพื่อให้ดูแนบเนียนยิ่งขึ้นด้วย เมื่อคิดว่าตัวเองดูเหมือนคนเลี้ยงแกะมากแล้วก็ตรงไปที่ฝูงแกะทันที
เมื่อพบว่าคนเลี้ยงแกะ บรรดาสุนัขปกป้องฝูงแกะ และแกะส่วนใหญ่ในฝูงกำลังหลับอยู่บนพื้นหญ้า สุนัขป่าก็คิดว่าจะล่อลวงแกะทั้งหลายที่ยังตื่นอยู่ไปกินที่ถ้ำของมัน
แล้วสุนัขป่าก็ดัดเสียงให้คล้ายคนเลี้ยงแกะขณะที่พูดกับแกะหล่านั้น ด้วยเหตุนี้คนเลี้ยงแกะ เหล่าสุนัข และฝูงแกะที่กำลังหลับอยู่ก็พากันตื่นขึ้นมาทั้งหมด
สุนัขป่ารีบวิ่งหนีไปทันที แต่ก็สายเสียแล้ว ในที่สุดมันก็ถูกคนเลี้ยงแกะและเหล่าสุนัขของเขาสังหารเสีย
ขณะที่ชายเลี้ยงแกะคนหนึ่งกำลังต้อนฝูงแกะของเขาเข้าไปไว้ในคอกตอนกลางคืน และเกือบปล่อยให้สุนัขป่าตัวหนึ่งเข้าไปในคอกแกะด้วย สุนัขของเขาก็เห็นสุนัขป่า มันพูดกับเขาว่า
นายของข้า ท่านคงจะคาดหวังให้ฝูงแกะของท่านปลอดภัยได้อย่างไร หากท่านปล่อยให้สุนัขป่าเข้าไปอยู่ในคอกแกะของท่าน
กาลครั้งหนึ่งยังมีหญิงม่ายคนหนึ่งซึ่งมีแกะอยู่เพียงตัวเดียว ด้วยความปรารถนาที่จะตัดขนแกะออกจากตัวแกะให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นางจึงตัดขนมันลึกมากจนกรรไกรทำให้เลือดไหลซึมออกมา
แกะตัวนั้นได้รับความเจ็บปวดยิ่งนัก มันร้องว่า เหตุใดท่านจึงทรมานข้าเช่นนี้ เลือดของข้าจะทำให้น้ำหนักขนแกะเพิ่มขึ้นมาสักเท่าไหร่เชียว หากท่านต้องการเนื้อของข้า ก็ส่งข้าไปให้คนฆ่าสัตว์สิเพราะเขาสามารถทำให้ข้าพ้นจากความทุกข์ทรมานได้ทันที แต่ถ้าท่านต้องการขนของข้า ก็ส่งข้าไปหานักตัดขนแกะสิ เขาจะได้ตัดขนของข้าโดยไม่ต้องทำให้เลือดของข้าไหลออกมาเลย
ขณะที่พระมหาเทพจูปิเตอร์กำลังทรงเลี้ยงฉลองพิธีอภิเษกสมรสของพระองค์อยู่บนสวรรค์ สัตว์ทั้งหลายต่างนำเครื่องเซ่นมาถวายพระองค์ เทพธิดาจูโนแปลกใจมากที่ไม่เห็นเครื่องเซ่นของแกะ
แกะอยู่ที่ไหน เทพธิดาถาม เหตุใดแกะกตัญญูยังไม่นำเครื่องเซ่นมาถวายพระมหาเทพ
สุนัขก้าวออกไปข้างหน้าและพูดว่า เทพธิดา ท่านอย่าโกรธไปเลย เมื่อเช้านี้ข้าเห็นแกะ ดูเหมือนกำลังโศกเศร้ามากมันร้องไห้อย่างหนักทีเดียว
ทำไมมันถึงทุกข์โศกเช่นนั้นล่ะ เทพธิดาถามด้วยความสงสาร
ข้าเป็นบริวารที่เลวของพระมหาเทพ แกะพูด ข้าไม่มีน้ำนมหรือขนสัตว์ แล้วข้าจะเอาอะไรไปถวายพระมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ ข้าทนไม่ได้ที่จะต้องไปเฝ้าพระองค์ด้วยมือเปล่า ข้าควรไปหาคนเลี้ยงและขอร้องให้เขาฆ่าข้าเป็นเครื่องเซ่นถวายพระมหาเทพ
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสียงสวดมนต์ของคนเลี้ยงแกะและกลิ่นหอมของแกะซึ่งถูกฆ่าเป็นเครื่องเซ่นก็ลอยผ่านหมู่เมฆขึ้นมาบนสวรรค์ หยาดน้ำตาแห่งความสะเทือนใจไหลพรากลงอาบแก้มเทพธิดาจูโนด้วยความสงสารแกะยอดกตัญญูอย่างสุดหัวใจ
นานมาแล้ว แกะได้รับการเลี้ยงดูด้วยลูกโอ๊กเช่นเดียวกับหมู วันหนึ่งคนเลี้ยงแกะคนหนึ่งพาฝูงแกะของเขาเข้าไปในป่าที่มีต้นโอ๊กขึ้นอยู่เต็ม เมื่อมาถึง เขาก็ถอดเสื้อขนแกะของเขาวางไว้ใต้ต้นโอ๊ก จากนั้นก็ปีนขึ้นไปบนต้นโอ๊กและเขย่ากิ่งให้ลูกโอ๊กตกลงมา
ฝูงแกะต่างพากันกินลูกโอ๊กอย่างเอร็ดดร่อย และก่อนที่คนเลี้ยงแกะจะทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสื้อขนแกะของเขา แกะเหล่านั้นก็กินเสื้อขนแกะของเขารวมไปกับลูกโอ๊กหมดแล้ว
เมื่อคนเลี้ยงแกะลงมาจากต้นโอ๊กและรู้ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้น ก็ร้องออกมาด้วยความโกรธจัดว่า เจ้าสัตว์หน้าขน นอกจากพวกเจ้าจะไม่เคยขออนุญาตข้าก่อนที่จะให้ขนของพวกเจ้าแก่คนแปลกหน้าเพื่อให้พวกเขานำไปทำเป็นเสื้อขนแกะแล้ว พวกเจ้ายังมากินเสื้อผ้าของข้าซึ่งเป็นผู้เลี้ยงดูและปกป้องพวกเจ้าอีกรึ
